Duo de Koning

10-08-2017

Met dank aan: Cor en Tonnie Koning, Alie en Tineke Koning, Jan Tol (Jobse), Jan Schilder (Vik), Jaap Koning 

Duo De Koning hoes "Zij draagt 'n ring"

Jack en Cor Koning vormden samen in de jaren zestig van de vorige eeuw het bekende ‘Duo de Koning. Zij waren zonen van Jan Koning (Kakes) {*07021914/†28061996} en Marie Molenaar (Prop) {*02061914/†22012000}.
Op bezoek in Oosterhout bij Cor en zijn gastvrije echtgenote Tonnie vertelden zij uitvoerig over Duo De Koning, over zoon Jan die in de voetsporen van zijn vader trad en ook over kleinzoon Mathijs die het zingen van geen vreemde heeft. 

Songtekst van Duo De Koning Met Orkest O.l.v. Gaby Dirne - Zij Draagt 'n Ring

Zij draagt een ring
Daarmee voelt zij zich trots als elke vrouw Als een symbool
Van liefde en van trouw, oprechte trouw Zij draagt een ring
Alleen om te bewijzen
Ik heb hem lief
En straks word ik zijn vrouw

Dat maakt me blij
Want zij is echt een vrouwtje voor mij Zo eerlijk en oprecht

Als een man zich maar wensen kan Maar ben ik een man
Die ook trouw en eerlijk zal zijn Dat weet ik niet

Dat doet me werkelijk pijn

Zij draagt een ring
Daarmee voelt zij zich trots als elke vrouw Als een symbool
Van liefde en van trouw, oprechte trouw Zij wordt mijn vrouw
Ik hoop haar te bewijzen
Dat zij ook mij
Voorgoed vertrouwen kan

Ik bid tot God
Geef mij hiervoor in godsnaam de kracht Ik heb het haar beloofd
In die heerlijke zomernacht
Steeds vraagt ze mij
Of ik altijd van haar zal houden
Ik heb haar lief
Mijn twijfel is voorbij

Zij draagt een ring
Daarmee voelt zij zich trots als elke vrouw

Als een symbool
Van liefde en van trouw, oprechte trouw Zij draagt een ring
En ik hal haar bewijzen
Ik heb haar lief
Ik neem haar als mijn vrouw
k heb haar lief
Ik neem haar als mijn vrouw

Net als andere gezinnen vertrokken Jan en Marie, de ouders van Cor en Jack, na de afsluiting van de Zuiderzee (1932) naar Brabant om daar hun geluk te beproeven en een nieuw bestaan op te bouwen. Jan en Marie trouwden op 18 april 1935 in Nijmegen. Marie was toen 20 jaar. Het was best wel een bijzondere trouwdag. Er was namelijk een belangrijke voetbalwedstrijd en Jan kon niet worden gemist. Dus mee naar de uitwedstrijd in Nijmegen! Er kon geen bloemetje vanaf. De wedstrijd leek belangrijker dan de trouwdag. Zij vertrokken in 1940 naar Oosterhout en vestigde zich in de Sint Janstraat. Cor zegt: ‘mijn moeder heeft nooit in Brabant kunnen wennen.’ Vooral na de dood van haar zus Neel wilde zij terug naar haar geboortedorp. Neef Jan Tol (Jobse) hoorde zijn tante Marie zeggen: ‘Ik heb 24 jaar in Oosterhout gewoond en ik heb 24 jaar heimwee naar Volendam gehad’.

Ze keerden daarom in 1941 naar Volendam terug. Sjaak (81), Cor (80) en Alie (77) waren toen al geboren. Ze gingen inwonen bij de broer van Jan, Not Koning op het Zuideinde. Daarna woonden ze in de Giekstraat. Daar werd Jan geboren (*27051941). Daarna ging het gezin toch weer naar Oosterhout.

Clara (*18091942/†03071992), Gré (*22041944/†20062015), Gerrie (*12031947), Afra (*202501948), Nico (*10101952) en Tineke (*13011955) zagen in Oosterhout het levenslicht. 

Sjaak en Cor wonen nog in Oosterhout. Gerrie woont in Breda.

Ome Klein Jan van de Prop trok zich de heimwee van zijn zus Marie aan, bood hulp en gaf de doorslag om definitief naar Volendam terug te keren. In 1959 kochten zij een huis in de Narcissenstraat 27. Alie en Tineke wonen daar nog. 

Familiefoto vader Jan Koning

Familie foto Koning

Jack nam de viswinkel in de Braak over van zijn vader, later gevestigd Oosterheide en later in Rijen. Cor is altijd werkzaam geweest in de bouw. 

Duo De Koning. Hoe zijn jullie begonnen?

Cor: Ik zong geregeld mee bij de revuevereniging in Oosterhout, onze woonplaats. Ik zong daar operetteliedjes en Italiaanse liedjes van Willie Alberti. Het was een hobby. Het zangtalent viel op.

Gaby Dirne is voor ons geen bekende naam. Kenden jullie hem toen al?
Broer Sjaak had kennis aan Gaby Dirne. Hij had een goede naam als tekstschrijver en arrangeur. Voor hem zongen wij het nummer ‘Vlinders der nacht’. Het was een lied dat o.a. door Gerrie en Mary Bey (Zangeres zonder naam) werd gezongen.

Gaby Dirne uit Breda was na afloop zeer gecharmeerd van het zangtalent. Dat was het begin en we kregen een platencontract. Gaby Dirne was al wel bekend in de muziekwereld. Met Johnny Hoes en de Zangeres zonder naam verzorgde hij optredens. Dat was voor die tijd best al heel wat. Zelf was hij daarvoor ook wereldkampioen accordeon spelen geworden. Het was voor ons dus een kans om met beide handen aan te pakken. Gaby Dirne koos voor ons als naam ‘Duo de Koning’. 

Waar zetten jullie de eerste stappen naar het succes?
Met kermis was ik (Cor) natuurlijk in Volendam. In de plaatselijke cafés stond ik dan te zingen. Dat viel in de smaak bij de gasten. Ik heb in die tijd in de AMVO opgetreden met o.a. De Mounties (Piet Bambergen en Fred Plevier).

Ik zong in de AMVO ook met The Cats en met Trea Dobbs. Zij zong in die tijd ‘Ploem Ploem Jenka’. Daarmee wilde zij scoren op het Eurovisiesongfestival. Het werd meer een landelijke hit, maar als wij op het podium kwamen zong de zaal onze liedjes ook helemaal mee. 

 

En dan komt jullie doorbraak?

Ons eerste Tv-optreden was tijdens het programma ‘Voor de vuist weg’ van Willem Duijs, uitgezonden vanaf een botter in de Volendammer haven. Dat was in juni 1968. Je moet je realiseren dat in die tijd er nog maar één televisienet was. Heel Nederland keek. We kregen dus veel publiciteit.

Opeens waren jullie bekende Nederlanders?

Het was niet net zoals het nu is. Nu zet je alles op “YouTube” en kan iedereen je elk moment van de dag volgen. Wij traden op en dat was het dan. Geen telefoontjes die alles opnemen en doorsturen. Maar dat neemt niet weg dat we overal hebben opgetreden. Elke week zeker een of twee keer. De Martinihal in Groningen. Ahoy in Rotterdam, in Sint Willibrord, in Breda samen met Johnny Jordaan. Ze stonden dan in de zaal binnen een paar minuten met hun handen boven hun hoofd. Dat waren voor die tijd ook al grote evenementen. 

Jullie kregen een platencontract, hoe ging dat verder?

We hebben in die tijd veel opgenomen. We hebben 3 Lp’s gemaakt. We werden bekende Nederlanders. Er verscheen op een gegeven moment een persbericht van Polydor Nederland N.V. dat was een grote platenmaatschappij, waarin ze schreven: ‘Tot onze grote vreugde vernamen wij van Cees den Daas [TROS] dat duo de Koning is opgenomen in het programma op “losse groeven” van 19 augustus 1971. Volgens Chiel Montagne een plaat waarvan er zo’n slordige 100.000 verkocht moeten worden. We lagen dus best goed in de markt. 

Betekende dat dat jullie konden stoppen met werken?

Nee, zeker niet. We kregen ongeveer 200 guldens per optreden. Voor die tijd leek dat best veel. Maar als je dan naar Groningen moest rijden dan kreeg je daarvoor geen vergoeding. De benzine moest je ook zelf betalen. Net als je eten onderweg. Dus zoveel bleef er niet over. Maar we genoten natuurlijk wel van het enthousiasme van de mensen.

Wat was je werk in het dagelijkse leven? Had dat ook met muziek te maken?
Mijn werk had daar niets mee te maken. Muziek was mijn hobby. In het dagelijkse leven heb ik altijd in de bouw gewerkt. Veel mensen zullen denken waarom niet in de vis? Iedereen die naar Brabant vertrok begon een viszaak. Maar ik heb daar nooit in gewerkt. Mijn broer Jack wel. Ik was in dienst bij een aannemer, daar ben ik altijd gebleven.

Is muziek nog steeds je grote hobby?

Niet alleen muziek was mijn hobby. Ik heb ook altijd duiven gehouden. Al zeg ik het zelf, Ik was daar best goed mee aan het werk. Heb er ook veel prijzen mee gewonnen. Je kunt het niet meer vergelijken met vroeger. Dan moest je elk weekend lossen en zorgen dat je op tijd weer bij het hok was om de duiven terug te klokken. Nu “dragen zij een ring”. Alles gaat met een chip en wordt geregistreerd. Soms word ik nog weleens gevraagd om duiven te ringen. Een apart klussie zal ik maar zeggen. Ik ben daar goed in. Zo blijf ik bezig. 

Het muzikale talent, zit dat in de familie?

Zeker. Wij zijn van een geslacht dat kan zingen. Het zit volgens mij niet alleen in de kant van mijn moeder (Proppen). Mijn vader was een Kakes. De oma van Jaap Kwakman van de 3J’s was ook een Kakes, Aaf getrouwd met Hein van Jan Heintje.

Heel dichtbij maak ik het muzikale talent ook mee met onze kleinzoon. Ga maar eens zoeken op de computer en tik zijn naam maar eens in. Matthijs Koning. Hij is nu 25 jaar. Hij heeft in de Gelredome gestaan. In 2012 heeft hij de slag om het piratenfestijn gewonnen. In 2013 won hij een sterren award voor de beste nieuwkomer. Mijn andere kleinzoon, zijn broer Koen, schrijft alle teksten voor hem. Dus hebben we het muzikale gen weer doorgegeven. We staan binnenkort samen op het podium, 3 generaties. Ik, samen met mijn zoon en kleinzoon. De 3 K’s.

Toen wij in Volendam tegen familie en kennissen vertelden dat we op bezoek zouden gaan bij een van de gebroeders Duo de Koning, zong iedereen meteen jullie lied mee. “Zij draagt een ring “. Dat was jullie grootste hit? 

Dat kun je wel zeggen. Tijdens onze optredens werden ook de zeemansliederen graag meegezongen. Maar een hit was ook: ‘Er staat een houten kruis’. Onze andere hit: ‘Een kruisje zo klein’, is vertaald in het Portugees. Het schijnt in Brazilië een groot succes te zijn. We hebben nog een paar titels van succesnummers, ‘Bloemen voor de vrouw waar ik van hou’ en ‘Eenmaal kom je toch weer bij mij’.

Jullie hebben zelfs een vermelding in de Experience van FC Volendam.

Onze dochter was daar laatst op bezoek. Volendam blijft trekken. Zij zag daar staan. ”De gebroeders Duo de Koning” waren voor die tijd “de Nick en Simon“ uit de jaren 60. 

We praten over Volendam vroeger en nu, over Oosterhout vroeger en nu. Jack en Cor zijn Oosterhout altijd trouw gebleven en ook Gerry in Breda voelt zich in het Brabantse helemaal thuis. Dat wil niet zeggen dat Volendam niet blijft trekken. Op een gegeven moment hadden Corrie en Tonnie zelfs het plan om een huis te kopen in de Papaverstraat en kleinzoon Matthijs heeft serieus overwogen om naar Volendam te verhuizen. Uiteindelijk is het Oosterhout gebleven, maar toch wordt nog geregeld een bezoek aan Volendam gebracht, zoals met kermis. 

We spreken nog uitvoerig over de Brabantse en Volendammer keuken. De kwaliteit van vis en waar je die het best kunt kopen. Tonnie is zelf een top visbakker die wekelijks voor haar (klein)kinderen sliptong bakt. En ze geeft ons het recept voor de beste Aspergesoep. Toch mist Cor iets wat hij in Brabant niet goed kan vinden en waarvoor hij dan af en toe op ’bedevaart’ naar Volendam gaat.
We hebben het dan over gebakken bokking bij de ‘Kale’ op het Havendijkje. Wij krijgen van Cor het adres waar je de beste worstenbroodjes kunt krijgen, want op Volendam kennen ze dat bijna niet. 

De sport wordt natuurlijk ook belicht. Alles, maar dan ook alles wat het dorp op sportgebied presteert wordt bijgehouden. Natuurlijk vallen dan de namen van Cindy Burger, Debbie Bond, de handbal en de voetbal. Cor denkt dat de FC beter wordt als er meer dorpsgenoten in het elftal worden opgenomen. 

We nemen afscheid na een hele leuke middag. Wat schetst onze verbazing. Een week later ontmoetten we ze in Volendam bij het ‘graf’. Cor en Tonnie waren naar de uitvaart geweest van neef Kees Bond (Bill). Alvorens terug te keren naar Oosterhout, toch nog even – het is vrijdag – langs de Kale voor een paar lekker bokkingen.

Door Margreeth en Cees de Wit