Jan Tol (Nonnie) in het zonnetje

In het zonnetje zetten we deze keer Jan Tol (Nonnie). In de zomereditie van 't Bedakkertje schreef Jan Tol (Nonnie) een column over zijn periode als directeur bij Tol Plaatwerk. Inmiddels zet hij zichzelf vol overgave in voor de Stichting CarMar. Het doel van die stichting is om en CarMar thuis te realiseren. Het CaMar huis moet een eigen plek worden waar niet de beperkingen van de bewoners, maar juist hun mogelijkheden en wensen centraal staan.

Hier volgt de column uit de zomereditie 2018 van 't Bedakkertje:

‘Bekende Nederlanders’

Als voormalig directeur kan ik met trots vertellen dat TOL Plaatwerk al jarenlang bekend staat als één van de meest vooraanstaande bedrijven in Nederland op het gebied van speciaal plaatwerk. Daarom wordt er dan ook vaak meegewerkt aan grote projecten.

Na de afronding volgt er in veel gevallen een opening waarvoor een ‘bekende Nederlander’ wordt uitgenodigd. Wat dan altijd weer opvalt is de krampachtige manier waarop mensen met zo iemand omgaan. Het is naar mijn idee dan ook vrij eenzaam aan de top, want vaak durft men geen gesprek aan te gaan en reken maar dat een BN’er ook weleens een slechte mop wil horen. Nu hebben wij als Volendammers natuurlijk makkelijk praten, want we zijn sowieso opgevoed met de instelling dat je niet naast je schoenen moet gaan lopen en daarnaast loopt bij ons het hele dorp vol met bekende mensen.

Voor de opening van een nieuwe Verkeerspost op de zuidelijke Waaloever om het scheepvaartverkeer in goede banen te kunnen leiden, was minister Roelf de Boer van Verkeer & Waterstaat uitgenodigd. Meestal komt zo’n bewindspersoon aan, schudt een paar handen, knipt het lintje door en verdwijnt dan weer in de auto. In dit geval ging het even iets anders. Om bij de Verkeerspost te komen moest hij op een soort Markenboot stappen en daar stond hij dan, moederziel alleen aan een tafeltje. Zelfs de aanwezige Commissaris van de Koningin nam niet de moeite om een gesprek aan te gaan. Dus toen zijn wij er maar bij gaan staan en hebben heen en terug een 

bijzonder leuk gesprek gehad, vooral toen we vertelden waar we vandaan kwamen. Wat dat betreft hebben we als ondernemers uit Volendam natuurlijk altijd een goede ingang voor een gesprek. Als het geen sportliefhebbers zijn, houden ze wel van muziek en/of visgerechten.

Het noemen van ‘Volendam’ wekt dan ook géén associaties op met vechtende supporters en als ze niet van onze Palingsound houden, vinden ze het Operakoor weer geweldig.

Je doet er je voordeel mee. Het is dan ook meerdere keren voorgekomen dat je wordt uitgenodigd om een project te komen bespreken en de opdrachtgever besluit om naar Volendam te komen.

Toen Joop van den Ende het idee kreeg om zijn eigen Tv-zender te beginnen werden wij gevraagd om de benodigde bedieningslessenaars te ontwerpen voor zijn studio in Aalsmeer. Het hele project moest in korte tijd afgerond worden en door politieke ontwikkelingen werd het noodzakelijk om vanuit Luxemburg te gaan uitzenden. 

Tijdens een eendaags bezoek aan Luxemburg werden er twee villa’s gehuurd en moesten er ook daarvoor bedieningslessenaars geleverd worden. Jaap Buijs zaliger waarschuwde nog: “let je wel op je centen.” Het hele project TV-10 is niet doorgegaan, maar iedereen heeft zijn geld gekregen. Joop van den Ende had daarvoor een hele eenvoudige uitleg: “Als ik TOL Plaatwerk niet betaal, weet binnen de kortste keren heel Volendam het en uiteraard geldt dit ook voor alle andere bedrijven die voor mij hebben gewerkt. In dat geval is het hele project TV-10 project bij voorbaat gedoemd te mislukken.” 

Bij de ontwikkeling en vooral de (kleur)keuze van de materialen moesten we samenwerken met interieurontwerper Jan des Bouvrie. Alle stalen onderdelen moesten gespoten worden in een aparte kleur paars, de houten onderdelen in de kleur zwart en de voorrand in eiken. Ik dacht eerst dat hij gek geworden was, maar achteraf was het prachtig. Ieder z’n vak, dus.

De nieuwe Amerikaanse ambassadeur in Nederland, de heer Clifford M. Sobel (2001-2005), ging op kennismakingsbezoek langs alle provincies. Toen Noord-Holland aan de beurt was, werd ik als vertegenwoordiger van het MKB uitgenodigd om hierbij aanwezig te zijn en zat ik bij de eerste ronde van het diner naast hem aan tafel. Natuurlijk vertelde ik hem over onze projecten en met name over onze werkzaamheden voor luchthaven Schiphol. Toevallig was zijn vriend op dat moment directeur van John F. Kennedy Airport in New York. Vol trots kon ik zeggen dat we net klaar waren met Terminal 4 op deze luchthaven en dat we ook andere internationale luchthavens hebben voorzien van monitorbehuizingen en bedieningslessenaars. Toen de tweede ronde van het diner werd aangekondigd ontstond er een klein probleem, want hij wilde eigenlijk blijven zitten aangezien we nog niet waren uitgepraat. De andere gasten zag je kijken met vragende blik van ‘wie is dat?’ Overigens leverde dezelfde bijeenkomst daardoor nog een hele belangrijke, zakelijke relatie op.

Goed omgaan met mensen is daarbij van essentieel belang en vooral ook waardering voor ieders inbreng en het vakmanschap.

Ik wil hierbij iedereen graag bedanken voor de samenwerking in de afgelopen jaren.

Jan Tol (Nonnie)